Schandalig late update; alweer bijna drie maanden verstreken

Buenos días,

Updatetijd!

Zaterdag was dus nog een orientatie. We gingen met AFS Parana en AFS Santa Fe naar Villa Urquiza, voor campamento. Het was niet echt een kamp aangezien we er alleen van smorgens tot 6 uur bleven, maar het idee was hetzelfde. 
Maar laten we beginnen bij het begin. Want dat ging volledig in stijl. Normaal gesproken (in Nederland) verslaap ik me ongeveer iedere dag, helaas. Maar om de een of andere reden wil het hier wat beter. Waarschijnlijk komt dat omdat het hele huis tegelijkertijd in dezelfde auto vertrekt of zo, nou ja het doet er niet echt toe. Af en toe zijn we wel wat te laat op school maar dat komt dan niet nadrukkelijk door mij en het is niet zo erg.
Maar voor de orientatie moesten we een bus halen om 7:45. Ik dus expres m'n wekker om 6:30 zetten, want om 7:20 zou ik met de twee Italiaanse meisjes naar het busstation gaan.
Maar nu het een keer belangrijk was om op tijd te komen, ging dat natuurlijk mis en sliep ik door m'n wekker heen. Uiteindelijk werd ik om 7:35 wakker gebeld, en ik had helemaal nergens tijd voor dus deed ik maar snel wat kleren aan en m'n ongeborstelde nog half natte haar van de avond ervoor in een slordige knot, nou dat zag er niet uit. Ik was er heilig van overtuigd dat ik dit dagje waar ik zoveel zin in had ging missen, maar  als ik mezelf in vijf minuten kon klaarmaken konden de Italianen me wel oppikken aangezien ze nog niet  vertrokken waren door mij :o
Dus toen was ik bang dat we de bus door mij gingen missen, maar uiteindelijk is het wel goed gekomen haha. En gelukkig maar want het was een superleuke dag. 
In het busje was iedereen natuurlijk al aanwezig, de mensen uit Parana, twee uit Santa Fe, en nog twee uit twee andere dorpjes die bij de organisatie van Parana en Santa Fe horen. De drie mensen die ik nog niet had ontmoet kwamen uit Frankrijk, de USA (yes ik hou echt van het accent) en uiteraard weer een meisje uit Italië. 
We probeerden onderling gewoon een beetje Spaans met elkaar te praten en af en toe gaat dat nog wel acceptabel :)
Nou op het gegeven moment kwamen we aan, en het had wat weg van een boerderij, behalve dan dat er geen schuur ofzoiets was. D'r stond een groot huis, een ruimte voor voorlichtingen ofzo en wc's. En natuurlijk koein en een peerd, en een groot stuk land + nog een groot wieland woar almaal van die outdoorachtige dingen waren (een soort van speeltuin next level zegmaar). Nou ik ga d'r meteen boers van typen ik voelde me wel weer thuis tussen de weilanden ;)
We begonnen gezellig met ontbijt en we kletsten een beetje bij met de nieuwe mensen.
Daarna konden hadden we nog eventjes tijd, want om tien uur zouden we gaan beginnen.

Zondag deden we niet zoveel speciaals, voor middageten gingen we weer naar de quinta toe, en daarna ging ik met m'n gastzussen mee naar de familie van de andere Marcela. S'avonds kwamen nog even een paar vriendinnen om te eten.

Maandag was ik weer een beetje verdrietig (goh wanneer niet), maar smiddags ging ik Skypen met papa en Laura, en dat was echt heel erg gezellig, heeft me zeker opgevrolijkt :) Daarna ook nog even met mama en Henry, dat was ook leuk :)

De andere dagen van de weken waren weer tamelijk normaal. 
Ohja, en ik ben nog een keertje de kerk naar binnen gegaan want dat was toch ook wel hoog tijd want dat wilde ik al doen sinds ik hen van buiten had gezien. Wel liep ik daar nog in m'n schooluniform, want ik kon tussen school en Spaanse les niet omkleden, en ik ging dus onderweg naar Spaanse les aangezien ik heel vroeg was. En volgens mij was er ook een soort mis aan de gang, kwam ik daar doodleuk als een grote reus in uniform met een grote rugzak aan een paar fotootjes nemen. Maar ja. 

Vrijdag hadden we met 'gym' een soort van test. We moesten een beetje heen en weer rennen, op verschillende manieren. Nou na een halfuurtje was dat wel klaar en konden we weer terug. S'avonds twee meisjes van school of ik kwam voor avondeten en een filmpje. Ondanks dat ik nog steeds niet al het Spaans begrijp, was het wel gezellig en ik vind het echt fijn dat ze me zo proberen te betrekken :)

Zaterdag gingen we voor de lunch uit eten, en jeetje dat deden we goed zeg. Hoeveel eten we wel niet bestelden man. Ten eerste krijg je hier standaard altijd een broodmandje in restaurants, en die zaten lekker vol. Daarnaast bestelden de opa en oma de hele tijd van die inktvisringetjes. 
Toen we daar kwamen dacht ik gewoon ik bestel wel een sandwich, ik hoef niet zon grote lunch vandaag. Maar het duurde bit wel even voordat die kwam. Wat zeg ik het duurde wel een uur. Tussendoor had een deel van de familie een megavis uit de rivier besteld, en die mocht ik dan ook even proeven (superlekker trouwens). En uiteindelijk was m'n broodje echt megagroot, echt enorm. Nou ja, mer een volle maag vertrokken we daar. 
Daarna ging ik na een korte tussenstop thuis met m'n consejero d'r eventjes op uit. Smiddags gingen we naar het strand, het deel dat niet van bepaalde clubs is, maar gewoon openbaar, en om eerlijk te zijn vond ik het het mooiste strand tot nu toe haha... Daarna pikten we Pia uit Duitsland op, want we hebben dezelfde consejera, en daarna gingen we naar een panaderia/café achtig iets, en nou dat was toch lekker, want we bestelden een... Hoe noem je zon ding ookalweer, zon ding met twee schalen/verdiepingen, voor gebakjes en zo. Nou dat bestelden we dus voor drie personen, en ik bestelde nog een lekkere mokka/koffie mmm... 
S'avonds was er weer een feestje, en we gingen naar het huis van een van m'n klasgenoten, en ik vond ons huis al luxe, maar zij woont echt in een villa naar mijn idee, zo groot en echt met vier verdiepingen! Wat normaal de zolder was, was hier een soort van tweede woonkamer en keuken, voor feestjes. Maar dan was er nog het dak, en WoW. Dat was echt vet. We hadden snachts uitzicht op de rivier, en de stad en het was echt heel speciaal. 

Zondag gingen weer asado eten met AFS, en ander barbecuespul. Dit keer was van iedereen het hele gastgezin uitgenodigd dus het was lekker druk. Dit was wederom wel gezellig, en op het eind deden Jana, Ester en ik nog eventjes de cupsong, Jana met de beker en Ester en ik zongen haha dat was wel leuk :)

Ik had eigenlijk gepland eerder te schrijven, maar nu is het opeens al vrijdagavond, dus ik moet ff wat inhalen haha. Ik ga proberen het een beetje in stijl- erg gedetailleerd dus ;)- te houden, maar dat kan een beetje mislukken omdat deze week niet heel spannend was en omdat ik het dus eventjes geleden is (oke niet zo lang maar ik heb deze week niet echt bijgehouden waarover ik wilde schrijven) 

Nou maandag had ik dus weer school - spannend - en het interessantste wat ik kan vertellen is denk ik dat we wel een lekkere lunch hadden haha (mocht het je nou werkelijk interesseren het was kip met rijst (KIPMEREIS LAU haha) en paprika sliertjes met een soort van Aziatische site nou SPANNEND maar het was wel lekker).
Oke nou na een heel interessante maandag was dinsdag wel een stuk spannender. Het regende namelijk alsof het het eind van de wereld was. Serieus als je drie seconden buiten stond (en dan niet zoals wij deden onder het afdak) was je waarschijnlijk al tot je ondergoed nat. Net alsof er gewoon een eindeloze bal water omgekieperd was zo pleureshard regende het.
Op deze dag was ook meer dan de helft niet naar school gekomen (de straten stonden helemaal blank en de helft komt ongeveer lopend), dus we zaten met z'n negenen geloof ik in de klas en halverwege gingen twee ook nog naar huis dus toen waren we met zeven. 
Nou smiddags na school was het weer wat tot bedaren gekomen, en dat was maar goed ook want ik had buiten afgesproken met iemand, en niet zomaar iemand, maar een Nederlander! Jazeker, Karlijn was voor de ochtend en middag in Parana (nou aan de ochtend had ze niet zoveel dus hahaha). 
Dus we moesten wel even meeten. Het was wel gek om weer Nederlands te spreken op de costanera, naast de rivier Parana haha. Ik ben er ook achter gekomen dat mijn manier van communiceren in het Nederlands ook zó anders is dan in het Engels of Spaans, haha. Dus ja dat was wel grappig, maar wel weer even wennen dus af en toe was het een beetje gehakkel haha. 
Het was in ieder geval weer eens leuk om Karlijn te zien en te spreken. 
S'avonds ging ik eten met m'n consejera, dat was wel weer even leuk. 

Woensdag was weer niet zo speciaal. Na school ging ik nog even met Ester de stad in, een beetje rondlopen en kletsen (en een zonnebril en woordenboek die eindelijk is aangekomen kopen). Dat was wel gezellig, en daarna toen ik weer thuis was moest ik weer stamppot maken, dit keer voor José Lino. Eerst wilde ik hachee maken maar dat moet twee en een half uur stoven dus daar was het al een beetje te laat voor haha. 

Donderdag.... Donderdag wat was er donderdag ook alweer? Oja, school. Haha grapje, d'r was ook nog iets anders. AFS had namelijk gevraagd of wij (de uitwisselinggsstudenten in Parana) mee wilden om met de regering van Parana te praten (klinkt een stuk spannender dan dar het wqs haha). In ieder geval was dat omdat een jongen een beurs wilde, en de regering zou die moeten verschaffen, dus we moesten een beetje over de uitwisseling praten. 
Nou, prima. Rond kwart voor twee was ik weer terug thuis, en daar waren Aitana en Marcela ook, want zij zouden samen naar Rosario gaan naar de universiteit. Ik wil ook Rosario bezoeken, maar dat moet maar een andere keer. Dus toen bleef ik thuis achter, alleen, en jahoor daar gaat het weer mis. Deze hele week voelde ik me al niet helemaal 100% happy, en toen ik alleen was kwam alles opeens boven: heimwee, twijfels over gastzus (want ja die heb ik ze lijkt me totaal niet te mogen en ik weet niet hoe ik erover kan beginnen), en gewoon alle emoties. 
Ik zou om 4 uur naar volleybal gaan, maar iets daarvoor belde papa opeens en toen wilde ik al helemaal niet meer gaan (ik had die nacht ervoor trouwens ook slecht geslapen dus ik was megamoe). Nou ja in ieder geval zei ik tegen mezelf: nu moet je gaan, maar ik kon het niet en toen heb ik een poos met Laura en papa gebeld. Daarna ging het wel iets beter. Savonds laat kwamen Marcela en Aitana pas weer terug, zeg maar elf uur, dus een gesprek zat er toen niet echt in. 
Maar jaaaaa... Het is vervelend dat ik me zo vaak verdrietig voel, maar tegelijkertijd is het ook allemaal zo speciaal wat ik meemaak hier, dus denk niet dat ik het alleen maar vervelend heb hoor, maar ik wil het gewoon realistisch houden en ik heb dus nogal vaak heimwee en dat hoort er ook bij.  

Vrijdag was er weer iets waardoor ik niet gewoon naar school ging. Er was namelijk een interculturele dag, met allemaal landenvoorlichtingen. Telkens gingen we naar een ander lokaal toe. Ik ging mee met een meisje uit Thailand, die hier al acht maand in Parana is. Samen hebben we de lokalen een beetje afgestruind. Opzich was het allemaal tamelijk algemeen en uiteraard in het Spaans, dus na een stuk of vier lokalen had ik eigenlijk wel zin in iets anders. Had ik dat maar niet gedacht... Want wat er toen volgde beviel me maar niks... Haha wel een beetje maar ik voelde me tamelijk ongemakkelijk haha, ik ga geen goeie beroemdheid worden later (niet dat ik later beroemd word maar he, wie weet ik oefen maar vast wat). Eerst was er namelijk een soort van pauze, en er was allemaal lekker typisch eten. Pizza en tiramisu uit Italië, alfajorsitas en biscochos uit Argentinië, dat was smullen ;) Nou ja, maar toen begon de horror wat ik stiekem toch wel een beetje amusant (maar wel ongemakkelijk) vond. Namelijk letterlijk IEDEREEN kwam in een kringetje om me heen staan. We waren daar met vier AFSers, en allevier hadden we zo'n kringetje om ons heen hahaha. Nou allemaal vragen en IEDEREEN wilde foto's. Waarom ik me ook gedeeltelijk ongemakkelijk voelde was omdat ik net lekker een stuk pizza aan het eten was, dat ziet er nou niet bepaald charmant uit ofzo. Ben je in gebrekkig Spaans wat aan het zeggen, zit er oregano en kaas tussen je tanden, lekker is dat. En dat moet ook nog worden vastgelegd op letterlijk tientallen foto's. IK MEEN HET. Maar dat was nog niet eens het ergste. Na ongeveer tien-vijftien minuutjes pauze, werd er een lange tafel met een rood kleed en een paar glazen met een kan water neergezet, en daarachter vijf stoelen. Één voor de AFSvrijwilliger die mee was en de andere vier voor de AFSers zelf. En een microfoon. En de HELE school kwam op de grond voor ons zitten, het leek wel een persconferentie man (al helemaal doordat een meisje op de voorste rij het HELE gebeuren filmde). Het kwam erop neer dat mensen vragen konden stellen over hoe we het hier in Argentinië vinden en hoe dingen eraan toe gaan in onze cultuur. En dat mochten we dan lekker voor al die mensen in de microfoon uitleggen. In het Spaans. Terwijl je die ochtend een beetje laat was en je niet echt tijd had om jezelf een beetje fatsoenlijk voor de dag te laten komen. Voor een hele school. Yes. Haha nee maar het was wel weer een leuke ervaring, ook al voelde ik me lichtelijk ongemakkelijk. En enthousiást dat ze waren. Telkens als we ook maar een beetje iets positiefs zeiden over Argentinië, of we moesten vertellen over feestjes barstte het applaus en gejuich los. Oh ja, en dat was nog niet eens het ergste, want er was ook een Italiaanse jongen bij, en hij hoefde alleen maar te lachen of 'bueno' in de microfoon te zeggen of iedereen (vooral de meisjes overigens) ging al weer los. Alsof we beroemd waren hahaha ik snap het echt niet hoe ze zó enthousiast over ons waren. Want daarna hebben nog minimaal een halfuur daar rondgehangen omdat er telkens maar weer leerlingen op ons af kwamen voor een foto. Ik zweer het je, volgens mij heb ik wel meer dan zeventig foto's genomen. 
Ohja, en ze nodigen ons ook uit of we naar een feestje in Cerrito wilden komen volgende zaterdag, echt superaardig. Het is me nog steeds een raadsel waarom ze nou zó dol op ons waren, maar ja. Laten we het erop houden dat ik weer geoefend heb voor m'n niet bestaande modellencarriere. Oh ja, en later toen ik de foto's zag op instagram zag ik tot mijn opluchting dat er niets tussen m'n tanden zat, das weer een meevallertje ;)
Vrijdagavond was het feest. 
We zouden namelijk met de meiden uit m'n klas uitgaan, maar kom ik er ook achter waarom iedereen al zo vroeg geïnteresseerd is in uitgaan en disco's. Die cultuur wordt er echt ingedrild (ik weet niet of dit een correcte uitdrukking is maar ik hoop dat je weet wat ik bedoel). Jana was namelijk een maand geleden jarig, en vanaf de twaalfde (dit was overigens haar dertiende verjaardag) gaan houden ze voor de vrienden en vriendinnen (dus gewoon je hele jaarlaag) een feest tot ongeveer 12 uur als een disco. Het gezin ging ook mee, maar wij en een goede vriendin van Aitana en ook Jana zaten buiten. D'r was chips en pizza en taart dus m'n vetrolletjes werden weer goed verzorgd. Rond half twaalf gingen Aitana haar vriendin en ik naar huis om ons klaar te maken voor het andere feestje. Uiteindelijk waren we pas om 1 uur/half 2 bij de previa maar he dat maakt hier niet zoveel uit kennelijk. Het was weer leuk :)

Zaterdag sliep ik uiteraard weer uit en heb ik voor de lunch nog even met Laura en tante Renee geskypt, met papa en oom Willem op de achtergrond (ook al deed het beeld het in Argentinië niet, het was erg leuk :))
Uiteraard weer lunch bij de opa en oma, en daarna toen ik weer thuis was heb ik niet zoveel gedaan afwisselen met tent schrobben, in de wasmachine stoppen en weer schrobben enzovoorts want de paddestoelen waren hardnekkig :p 
Volgens mij heb ik het nog helemaal niet eerder vermeld in dor verslag, maar toen we de tent gingen proefopzetten kwamen we erachter dat we de smerigste tent van de eeuw - compleet met zand, schimmel, paddestoelen en troep wat ik niet eens wil weten wat het was - op de kop getikt (of eigenlijk geleend van een meisje uit onze jaarlaag). Nou ja, die dag bestond dus voornamelijk uit schoonmaken. 
S'avonds gingen we met Aitana en een paar van haar vriendinnen naar de Mac, en daarna - midden in de nacht - reden we maar gewoon rondjes door de stad. Normaal gesproken als ze niet uitgaan zitten ze kennelijk de halve nacht in het park, maar nu zat er niemand dus bleven we maar rondjes rijden en uiteindelijk om drie uur s'nachts nog even een dikke pot ijs halen oke dan hahaha. De nacht is wel belangrijk hier ben ik achter gekomen.

Zondag sliep ik wederom lekker uit, en we gingen zoals gewoonlijk naar de quinta. Niet zoals gewoonlijk hadden we bezoek: van een losgebroken paard. 
Dat was lachen.
:)
Smiddags thuis een beetje aangemodderd afwisselend met de laatste spullen in pakken. We vertrokken namelijk naar mendoza om 12 uur in de nacht. Wow wacht heb ik wel eerder gezegd dat ik naar mendoza ben geweest?! Volgens mij helemaal niet! Ik heb al wel wat gezegd over de horrortent, maar volgens mij heb ik helemaal niet uitgelegd waarom! Lekker chaotisch verhaaltje weer. 
Nou ja, Aurora en ik mochten dus mee omdat we uitwisselinggsstudenten in Argentinië zijn, dus we willen Argentinië ook wel zien en de reis was voor de vierde maar wij zitten in de vijfde maar we mochten daarom dus mee. 
Het is nu trouwens half twee s'nachts en ik wil dit verslag heel graag afmaken omdat ik al te lang niets van me heb laten horen maar ik merk dat m'n zins en verhaalopbouw een beetje moeizaam verloopt dus ik denk dat ik nu maar weer moet gaan slapen. Morgen schrijf ik dit verhaal en het reisverslag van mendoza af en post ik ze beide! 
Oke, slaappauze is voorbij. Waar was ik gebleven? Oh ja, bijna klaar, op zondag. Pff ik had dat laatste stukje nog wel even door kunnen gaan want het enige wat nog ontbreekt is dat s'avonds de balletvoorstelling van Aitana en Jana was. Ik had nog nooit zon voorstelling gezien en het was ook heel groot; veel ballerina's en er kwamen mensen kijken uit Buenos Aires van teatre Colonne. Het was trouwens een ballet dat over sprookjes ging, dus dat was wel leuk, dan is het niet zo moeilijk om het verhaal door de dans te begrijpen. Na de show was het haasten naar mijn bus richting mendoza (zie reisverslag mendoza).

De groetn 
xxx Josée