MENDOZA; San Rafaël :))) <3

Gegroet mede-aardbewoners,

Oke ik begin dit te schrijven halverwege dag 1, en er zijn al zoveel vette dingen gebeurd, dat ik nu al weet dat het een lang verslag gaat worden want ik wil alles uitgebreid beschrijven :) 
Ohja, en ook al was het echt een te gekke reis, er was iedere dag wel een rede om emotioneel te worden haha.

Dag 0
Maandag - reizen en wandelen
Zondagnacht, van de 6e op de 7e was het tijd voor vertrek. Eerder op die avond ging ik nog naar de balletvoorstelling. Niemand wist hoe lang die ging duren, maar om twaalf uur s'nachts vertrok de bus. Tenminste dat dácht ik. Ik had namelijk eerder die avond een appje gestuurd aan een van m'n reisgenoten, dat om het exacte plan vroeg, want het enige wat ik wist was 12 uur s'nachts. In het theater had ik geen wifi, dus toen ik om half twaalf weer thuis was om m'n koffer op te halen, zag ik dat het vertrek HALF twaalf was, terwijl ze me eerder twaalf had verteld. Dus wij als gekken naar het busstation, is er niemand, bleek dat we bij de school vertrokken. Nou, lekker begin was dat. Maar uiteindelijk kwam de bus ook pas om twaalf uur gelukkig. 
En toen begon de even lange busreis als dat ik vanuit Nederland in het vliegtuig moest zitten. Het zou veertien uur duren, naar met twee stops was het uiteindelijk zestien uur. Gelukkig was er genoeg eten (oja en had ik al gezegd dat ik door de voorstelling en het gehaast geen avond eten had gehad?). Nou ja, voorin stond een doos met allemaal turrons en graanrepen en van alles en nog wat. Uiteindelijk bestond mijn avondeten, ontbijt en halve lunch uit twee turrons, drie graanrepen en een banaan. Prima te doen. 
Het grootste deel van de reis heb ik (geprobeerd) geslapen. We reisden immers s'nachts. Iemand van de groep had ook een ukelele meegenomen, dus dat was wel leuk, alhoewel die op het gegeven moment overstemd werd door de speaker van iemand anders. Opzich vond ik de reis prima te doen. Wanneer het licht was keek ik uit het raam, maar het eerste (en grootste) deel van de reis leek wel Nederland, helemaal plat. Oh ja, en geen hond te bekennen. Zelfs geen auto's op de weg. Het was niet echt zoals de Nederlandse snelweg, maar het lange weg, met een dubbele gele streep in het midden, met amper afslagen in the middle of nowhere. 
Af en toe kwamen we een bergen tegen maar daarna werd het gewoon weer plat. Totdat we San Rafaël gepasseerd waren. Ik kan het niet beschrijven, het is gewoon prachtig (kijk de foto's maar). En echt serieus, het was zo mooi. Echt heel erg speciaal, en zelfs zo speciaal dat ik moest huilen. Ik heb gewoon altijd al zulke landschappen willen zien en toen opeens was het er en het was Zo. Geweldig. Mooi en gewoon zo speciaal ik hield het even niet meer haha.
Op het gegeven moment gingen we echt zo'n typisch landweggetje op. Uiteindelijk bereikten we dan de camping. En first things first: eten. Lunch trouwens, ook al was het al vier uur geweest. En nou, jeetje, dat was veel. Ik weet niet of ik het al eerder verteld had, maar Argentijnen hebben met het eten zo'n trekje: 'Wil je meer? Nee? Zeker weten?' (nog een rede dat ik dikker word want ze hebben ons bij AFS geleerd om op alles 'ja' te zeggen (voor mij een smoesje om meer te eten)) Maar dat is hier nog veel meer. De milanesas hier waren imméns groot - serieus weet je nog dat ik vertelde dat toen ik die lunch kocht ze het halve bord waren? Deze waren groter. En er was een soort van aardappelsalade, kleine stukjes aardappel met kleine stukjes ei en kruiden, en er was nog sla en tomaat. Ohja, en broodjes. Volgens mij heb ik het nog niet eerder verteld, maar het is hier heel normaal om een hard broodje (een soort van mini afbreekbaar stokbrood) te consumeren, maar die zijn hier ook groter van formaat. En die vrouw ging iedereen maar telkens af: 'Mas tomates? Mas papas? Mas milanesas?'
Nou na de lunch  gingen we dan de tenten opzetten. De camping was naast het smeltwater riviertje. Of nou ja riviertje, ik weet niet precies hoe het heet maar het was wel wat wilder dan een riviertje. Nou op dat veldje zetten we dus onze tenten in een nogal willekeurige opstelling op, en daarna gingen we beginnen met een beetje de omgeving verkennen! We zaten namelijk midden tussen de bergen. En het was wederom perfect, met de condors die boven de bergen zweefden en al. Ohja, en volgens mij heb ik het al gezegd maar leraren zijn als vrienden. Dus ik heb ook gezellig gekletst (in gebrekkig Spaans) met de gymdocenten en de conciërgevrouw die eerder pizza's bij ons had gemaakt. D'r was trouwens niet echt een duidelijk wandelpad of zo, maar het wilde wel. Ohja, en had ik al verteld dat er kaktussen waren? Jazeker, omg, echte kaktussen (ik heb overigens nog een fraai plaatje van een bloeiende kaktus, kijk maar naar de foto's :) daar staan trouwens een heleboel mooie plaatjes want ik kon maar niet stoppen met vastleggen hoe mooi het wel niet was)
Toen we terugkwamen konden we douchen (het toiletgebouw zit op andere tijden kennelijk op slot). 
We hadden niet echt heel veel privacy, het was gewoon één ruimte (jongens en meiden wel gescheiden overigens) met bankjes in het midden en dan had je een soort van wazige raam scheiding tussen de douches en ervoor een (te klein) douchegordijntje. Ohja ook wel een grappig gegeven; ze willen hier niet te veel muur verspillen ofzo, dus de muurtjes of scheidingen zijn altijd vanaf halverwege je onderbenen en tot ongeveer mijn kin. Tja de mensen zijn niet zo groot hier maar mijn hoofd is altijd te zien als ik in het toilet of douche ben haha. 
Daarna hebben we een beetje rondgehangen op het campingterrein naast het riviertje, en gingen we avondeten: lekkere vette pasta! Nou daar was ik wel aan toe. Je eigen afwasje draaien (iedereen had zelf bord en zo mee) , tandenpoetsen en slapen stond op het programma. 

Dag 1
Dinsdag - klauteren en raften 
De dag begon zo rond 7 uur, half 8. M'n slaap was niet geweldig, aangezien ik m'n lussen was vergeten en dus maar m'n jas en vest in een sjaal had gewikkeld (zie foto's), lekker geïmproviseerd heb ik weer. We ontbeten uiteraard met warme chocolademelk (chocomelk is hier echt standaard voor het ontbijt ofzo) en uiteraard brood met dulce de leche voor degenen die eten smorgens (ik mooi wel dus). Na de standaard campingroutine kwam echt zon typisch busje ons ophalen (zie foto's) echt geweldig :) 
We gingen namelijk even wat avontuur beleven. Het was helemaal niet zo ver van de camping af, maar we moesten natuurlijk wel goed uitgerust zijn voor deze gevaarlijke activiteit ;)
Wat we namelijk gingen doen: een stuk steen opwandelen die erg steil was. We zaten dan wel vast met zon riempje, maar als je zou vallen zou het je helemaal niet helpen als je het mij vraagt. D'r waren namelijk allemaal van die kabels waaraan je je vast moest klikken, maar als je zou vallen zou je gewoon met die kabel mee glijden maar ja, dan moet je maar gewoon proberen niet te vallen. Dus wij een beetje over die megasteen heen klauteren, en op het gegeven moment konden we een stukje kabelbanen :) 
Nou twee kabelbanen en nog wat geklauter verder kwam ik toch de ontdekking dat ik mezelf te pletter mocht laten slaan. Althans, dat gevoel. Ik heb namelijk altijd al willen abseilen, en nu opeens gingen we dat doen maar dat wist ik niet eens :o
De uitleg was ook weer in het Spaans, en ik snapte het ongeveer, maar niet alles dus dat maakte me niet bepaald geruster. Ik kreeg ook nog een beetje uitleg in brak Engels, maar het hielp wel dat het gedemonstreerd werd. Toch was het langs me heen gegaan dat als je het touw los liet dat je dan niet je dood tegemoet plettert, maar dat je gewoon blijft hangen. Dus toen ik ging ging ik echt lekker traag en ik kneep dat touw bijna fijn. Ik was ook doodsbang want het voelt helemaal niet natuurlijk om horizontaal tien meter hoog aan een koord te hangen en te blijven leven. Maar ja, ik heb het overleefd en toen ik beneden was moest ik weer huilen omdat ik zo blij was dat ik het had gedaan (en dat ik nog leefde). 
Toen gingen we terug naar de camping om te lunchen (lekkere van hamburgers) en daarna was her eindelijk tijd om te raften!! Ook zoiets wat ik al m'n hele leven wil doen! 
We gingen weer met het busje op stap naar de andere kant van het riviertje van smeltwater. Daar was het bedrijf dat grote rubberbootjes verhuurde en ons begeleide en het was zoooo gaaf! Af en toe was er dan namelijk echt zon wild stuk weet je wel, en dat was echt lachen. Ook waren er rustigere stukken, en er was ook zon rustig stuk waar we konden zwemmen! Of nou ja, zwemmen, je eventjes van de boot laten vallen, het megakoud hebben en je dan weer op de boot laten slepen omdat die ook op het rustige stuk doorvaart. 
Toen we klaar waren met raften waren er eigenlijk geen activiteiten meer die dag, en op de camping gingen de meesten zonnebaden (das echt een grote hobby van iedereen hier of zo) bij het zwembad, maar niemand ging echt zwemmen. Gekke Argentijnen. 
Samen met een paar andere meisjes ging ik nog even de zelfde kant op wandelen als de dag ervoor, omdat het daar zo mooi is. 
En dan is de dag alweer bijna voorbij, en ging Virginia (de soort van conciërge) pizza's maken en ik en Aurora gingen maar helpen. Wel duurde het nogal lang omdat er zoveel gemaakt moesten worden maar ze waren erg lekker (en uiteraard bereid op de barbecue) 

Dag 2
Woensdag - canopy en raften
En toen was het alweer woensdag! We ontbeten ietsje later omdat iedereen een beetje moeite had met opstaan, maar uiteindelijk waren we wel prima op tijd voor de eerste activiteit van de dag: canopy. En nou hoor ik je denken: wat is canopy nou weer? 
Iets ontzettends gaafs kan ik je vertellen. Kabelbaan. Heel lang. Over een meer. Erg hoog. Tussen de bergen. SUPERGAAF. 
Telkens na een stukje kabelbanen (als dat een werkwoord is) klommen we weer een stukje naar de volgende en het was zo. Ontzettend. Vet. 
Zo hoog boven het meer vliegen. 
Meer kan ik er niet over zeggen het was echt heel vet. Ik kon natuurlijk niet m'n mobiel meenemen voor foto's en/of filmpjes, maar kijk: https://youtu.be/qBL7ivVJii4 
Dit hebben andere mensen vastgelegd maar wij hebben dus hetzelfde gedaan en het was zooooo gaaf!!!!
De terugweg deden we lopend (verbaast me dat we dat nog niet eerder hebben gedaan, lopen want eigenlijk was alles tot nu toe best dichtbij) en dat ging nogal traag. Nou ja, de anderen niet, maar ik liep met Aurora, een jongen met een blessure en een gymdocent mee, en we namen de hele tijd foto's omdat het gewoon zó prachtig was. Toen we uiteindelijk aankwamen op de camping aten we een soort van rijstsalade (ik vermeld telkens wat we eten das zeer belangrijk hoor) en daarna ging iedereen weer een beetje zonnebaden. Want tot m'n grote vreugd gingen we nog een keer raften! Maar we moesten nog wel een paar uur wachten, dus iedereen ging zonnebaden. 
Dit keer zat ik on de raft met Virginia, Aurora de twee gymdocenten en nog een jongen van de groep. Het had die nacht geregend, dus het water stond qat hoger en de rivier was nog net iets wilder dan de dag ervoor, en het was wederom superduperuberleuk :)
Wel was het iets kouder omdat het wat later was dus bij terugkomst wilde ik meteen graag douchen. Ik kwam iets later dan wat andere meiden die ook meteen wilden douchen aan in het toiletgebouw - ik was nog even aan bet kletsen met Virginia - en kennelijk toen ik aan het douchen was, was de merienda, dus die heb ik gemist. En het was nog wel milanesa! Bovendien verliep alles niet helemaal soepel in de douche: eerst kreeg ik m'n shampoo nj alles ging een beetje mis, want ten eerste kreeg ik m'n potje shampoo niet open (o das wel heftig he) maar daardoor moest ik een ander potje pakken gooi ik al mijn kleren op de grond, alles nat, en later scheurde ik daarom uit mijn broek omdattie dan wat lastiger aangaat alsie nat is. Ook nog eens precies aan de achterkant. Mooi is dat. Om vervolgens merienda te missen. Nou ja, er zijn natuurlijk ergere dingen maar opeens liep het allemaal niet zo gesmeerd.
Toen heb ik maar een paar zoutjes ofzoiets gegeten met een paar andere meisjes en met hen heb ik gekletst tot avondeten: Argentijnse asado van de barbecue. 

Dag 3
Donderdag - Klimmen, San Rafaël en terugkeer :(
Donderdag was alweer de laatste dag van het uitstapje, maar in dacht serieus dat we nog twee hele dagen daar zouden blijven, 1. Omdat ik al de hele week één dag achter liep; ik was vergeten dat de hele maandag uit reizen bestond en dacht dat we maandagochtend gewoon magisch wakker werden in onze tenten en toen onze reis al begon (dus ik dacht dus dat het nog maar woensdag was) 2. Omdat ik dacht de we de hele laatste dag ook nog zouden besteden maar dat was maar de halve laatste dag.
S'morgens zijn Aurora en ik extra vroeg uit de tent ontwaakt om sterren te kijken en de zon op zien te komen, want de lucht was er megahelder. Helaas heb ik de sterren niet gezien want toen had ik de kracht niet om uit bed te komen haha wat ben ik toch een slappeling maar ik hield in m'n achterhoofd dat ik dat dan wel met Laura ga doen wanneer ze hier in april komt in salta of jujuy :) 
Oh ja en het was ook megakoud s'nachts in de tent verkleumde ik al bijna met een trui, lange (kapotte) broek, dikke sokken en slaapzak. En dan moest ik ook nog naar buiten ja doeggg. Al ben ik wel opgestaan voor de zonsopgang. 
We wilden eigenlijk van de camping aflopen naar het wandel/bergenstukje maar het was helemaal donker en Aurora bleef maar mompelen dat ze wilde dat ze iets had om iemand mee te vermoorden als opeens iemand vanachter een berg vandaan kwam springen om ons te ontvoeren, dus liepen we maar terug naar de camping naar een stukje waar we de bergen een beetje konden zien. Ik hoopte dat de zon echt zo opeens vanachter de berg vandaan kwam, maar toen het al een stuk lichter was was dat nog steeds niet het geval. Ik ging toch nog even naar het bergenstukje daarop hopend. Maar het was al erg licht dus ik dat werd m niet. Wel heb ik er een mooie ochtendwandeling eraan over gehouden ;) (dan laat ik even weg dat ik netzoals maandagavond door de planten en cactussen heen probeerde te struinen en half het "pad" kwijtraakte en even heel paniekerig tussen de stekelplanten heen huppelde, en toen voelde ik me weer even heel alleen en kwam het besef dat ik zónder mijn familie in Argentinië zit en dat ik het alleen moet doen weer even om de hoek kijken. Des te beter het voelde toen ik weer op een soort van pad kwam).
Nou ja, dat was dus al een interessante ochtend. Weer op de camping was iedereen nog aan het slapen dus Aurora en ik ruimden onze tent een beetje op, en daarna heb ik maar een preontbijtje met water en een graanreep en een goed boek gehouden. 
Nou toen iedereen goed en wel wakker was, kwam een busje ons weer ergens naartoe brengen. We gingen een stukje uit de bergen, naar een stuk waar wat hogere bomen waren om naar het klimpark te gaan! 
Samen met een paar andere meisjes deden eerst niveau drie, de een na hoogste en daarna niveau vier. Volgende dag wel spierpijn maar het was het waard. Viel me toch nog mee van mezelf dat het me is gelukt al waren sommige stukjes wel aardig pittig dat ik onbeschaamd een aantal minder mooie woorden uit de Nederlandse taal kon laten vallen omdat toch niemand me verstaat :)
Toen we weer terug naar de camping gingen, hadden we nog een keertje dezelfde lunch als onze eerste lunch, en daarna moesten we toch echt de tenten afbreken :(
Daarna namen we nog een douche en heb ik m'n broek genaaid (met wit draad in een zwarte broek is nou niet het mooiste maar in ieder geval beter dan niets) en daarna konden we in de bus stappen voor vertrek. 
We gingen eerst naar de stad San Rafaël, om ijs te eten en de souvenirwinkel te bezoeken. Eigenlijk had ik wel wat langer willen blijven nu we toch in de stad waren, maar het was nou eenmaal de dag van terugkeer. 
Ik vond het wel zo gepast om souveniertjes mee te nemen voor m'n gastgezin, en kennelijk vinden alfajorsitas (hemelse koekjes met dulce de leche van binnen) in mendoza hun oorsprong, en ook staat mendoza bekend om hun chocoladeproductie. Dus we gingen echt zon chocoladewinkel binnen alles megaduur dus heb ik lekker skeer drie kleine verpakkinkjes gehaald terwijl sommigen echt vier grote meenemen plus een fles wijn (ook uit de provincie mendoza en kan je hier minderjarig zonder problemen meekrijgen, welkom in Argentinië) en nog allemaal andere spulletjes. 
Nou ja, ik vond drie soorten wel goed genoeg eigenlijk, en m'n gastgezin vond het erg leuk. 
Weer eenmaal terug in de bus kon de hel beginnen. Het was ongeveer zes, zeven uur savonds, dus dat betekende een nachtreis. Maar deze nacht kon ik absoluut niet slapen in de bus, en de ruimte die je had was echt helemaal niets, plus het feit dat de stoel van de persoon voor me lekker naar achter werd gedrukt. Ik zat trouwens ook niet bij het gangpad, ook al was het meisje die daar wel zat twee koppen kleiner dan ik, maar eigenlijk vind ik het nooit een bezwaar om uit het raam te kunnen kijken. Alleen s'nachts heb je daar niet zoveel aan. Maar ja. 
Oh ja, we hadden nog wel een hilarische stop onderweg waarover ik kan vertellen. Het is namelijk zo dat je voor iedere honderd kilometer wegenbelasting moet betalen in Argentinië, en dan is er telkens zon soort van poort waar je doorheen moet. Soms als het een grotere post is, dan zijn er ook wc's. Maar die zijn niet echt makkelijk te bereiken. Maar ik moest echt nodig en meende al iets opgevangen te hebben dat we bij de volgende post een snelle plaspauze zouden houden omdat een paar meiden echt nodig moesten, dus ik vroeg in m'n gebrekkig Spaans of we gingen stoppen nou dat gingen we doen komt het uiteindelijk op neer. Maar het was aan de andere kant van de weg. En die weg had echt vier banen de ene kant op en vier banen de andere kant op, en het verkeer was nou niet bepaald rustig, ook al moet je bij die post even stoppen zegmaar om je pas te scannen of om geld te overhandigen, verder stormt iedereen gewoon door. Dus wij wachten, en wachten... En wachten... En wachten... EN RENNEN! Op Crocs en badslippers staken wij de snelweg over en onderweg struikelde ik ook nog bijna doordat de voorkant van m'n slipper dubbelvouwde. Nou ja zo klinkt het een beetje suf, maar op het moment was het wel grappig, al de slaapkoppen in het holst van de nacht op rubberschoentjes en in een mooie reisoutfit (ik had ook nog een leuke sjaal over m'n capuchon)  de drukke snelweg overrennen. 
Oh ja, en als je de snelweg/tankstation wc's van Frankrijk al smerig vindt, blijf dan weg uit Argentinië. Soms werken de wc's niet eens en zitten er gaten in de vloer dus zie je de wc afvoer stromen en er zitten altijd smerige insecten. Volgens mij maken ze daar echt letterlijk nooit schoon. 
Verder heb ik eigenlijk niet echt veel te vertellen over de terugreis. Om acht uur smorgens ongeveer (dertien uur later, de terugweg duurde wat minder lang) kwamen we aan in Parana. 
En na al die gevaarlijke activiteiten is het wel ironisch dat ik op het laatste moment een blessure over hou aan uit de bus struikelen en m'n knie lelijk stoten aan de deur van de bus. Nou dat deed een aantal dagen flink pijn maar nu is het wel over (woensdag alweer je weet niet hoe zeer ik me schaam voor mijn schrale updates). 
Nog die vrijdag was mijn klas vrij en ze gingen naar het strand, maar ik wilde douchen en slapen en daarna zou ik wel komen. Wat niet in de planning stond was dat ik half acht savonds pas weer wakker werd. Savonds kwam een vriendin van Aitana mee eten (empanada's en milanesas, mmm....) en zij en de andere vriendinnen gingen uit. Ik ging niet mee, omdat het in Santa Fe was en ik mag pas na zes maanden zonder een volwassene m'n stad verlaten. 

Nou, dat was het wel weer voor mendoza. Inmiddels kan ik ook alweer veel schrijven over de andere dagen, maar dat komt in een andere verslag want ik moet deze en de vorige nou écht eerst online zetten.

Besos!!