Gewoon een verslagje over drie weekjes

Hoii,
Op het moment ben ik eigenlijk niet zo heel actief hier. School vult het eerste dagdeel (van 7:15 tot 15:00). Maar op school doen we eigenlijk zoals ik eerder al zei, vrij weinig. Het is gewoon frustrerend, want de lessen zijn sowieso al erg saai, maar ik begrijp d'r dus ook nog eens niks van. De leerlingen gaan altijd met elkaar kletsen, maar 1) wil ik inzet tonen want ik wil niet een uitwisselingsstudent zijn die alleen maar de les verstoort en 2) ik begrijp toch niets van wat de leerlingen tegen elkaar zeggen.
Op het moment hebben we etica, een soort van maatschappijleer, maar we dit is dus typisch zo'n les waar we niks doen. De biologie docent is vervangen, maar deze docent is net zo erg. In plaats van les geven kletst hij met de leerlingen over feesten, en de leerlingen zelf hadden allemaal eten en chocolademelk meegenomen, dus hielden ze hier een soort van ontbijt. Oh ja, en het speakertje is ook weer aanwezig, muziekje staat ook op. Maar aangezien iedereen met elkaar in gesprek is in het Spaans, snap ik er niet zoveel van dus besloot ik om maar weer te schrijven. Op zich wel gezellig hoor, maar voor mij niet echt. M'n stemmingen veranderen nogal. Aan de ene kant begin ik steeds meer te wennen aan het leven hier, het voelt nu bijna aan als het normale leven (ook al zijn er nog zoveel dingen die me vreemd voorkomen), maar aan de andere kant verveel ik me nog vaak, en zit ik thuis maar een beetje te denken: goh, wat zal ik nu eens gaan doen. Ik werk natuurlijk ook wel aan m'n Spaans, maar dat wil natuurlijk niet aan een stuk door, dag in dag uit. 
Door het niets doen komt heimwee snel om het hoekje kijken, en ik ben nu ook al wel vergeten hoe vaak ik moest huilen omdat ik thuis en de mensen daar mis. 
Maar ja, niets aan te doen. Meestal als ik me verveel, ga ik maar gewoon Netflix kijken, en maandag toen ik weer op de bank naar het beeldscherm lag te turen, kwam Marcela naar me toe en zei: 'Hier moeten we iets aan doen.'
Nou ja, het ging niet letterlijk zo, maar het draait erom dat ik meer moet gaan sporten, of gewoon het huis ergens voor uit moet. Op dat moment was ik nogal chagrijnig en dacht: ik wil niet sporten.
Maar ze heeft wel gelijk, toen ik de volgende dag naar volleybal ging voelde ik me al een stuk beter, en ik moet inderdaad vaker het huis uit. Ik heb inmiddels ook met mijn tante Annette gebeld (ervaringsexpert: ze ging zelf naar Venezuela en ze heeft recent gehost), en zij zei ook dat ze zich tijdens haar uitwisseling volledig op karate heeft gestort. Nu weet ik nog niet wat voor een sport ik nog meer naast volleybal kan doen (dat is maar twee keer per week) maar ik zit eraan te denken om te gaan kayakken in de rivier, en gitaar lessen te nemen.
Ook is er nog iets waardoor ik me waarschijnlijk vaak verdrietig voel, en vaak heimwee heb. Ik Skype/bel namelijk iedere week wel minstens een keer met iemand van het thuisfront. Dat is aan de ene kant heel leuk, maar aan de andere kant heb ik op die manier heel veel moeite om met mn gedachten hier in Argentinië te blijven. Daarom denk ik dat het voor mij verstandiger is om het Skype contact met iedereen wat te minderen. Ik zeg het maar zo op mn blog, want toen ik dat tegen mama zei begon ik meteen te huilen haha, dus ik bespaar mezelf een aantal tranen. Ik ga natuurlijk wel gewoon door met schrijven, maar voor nu denk ik dat het beter is om wat minder contact te hebben met thuis (ook al vind ik dat nu niet leuk). 
Trouwens er is me nog wat opgevallen. 
Ik zeg niet dat mijn gevoel voor mode goed is, maar het ie in ieder geval beter dan dar van de Argentijnen. Ten eerste heb je die spuuglelijke plateauzoolschoenen en gewoon andere lelijke lompe schoenen (sorry Argentijnen, wauw dit klinkt echt heel negatief haha), en ten tweede loopt iedereen hier ook rond op Crocs. Juist ja, Crocs. De schoenen die ik als kind heel graag wilde omdat je allerlei leuke versierinkjes in de gaatjes kon drukken, maar die nu een zwarte bladzijde in ons geschiedenisboek zijn. Maar hier worden ze nog veel gebruikt.  
Oh ja en nog iets (ik ga nu gewoon allerlei dingen vertellen die ik vergeten te vertellen was), de straten hier hebben echt extreem hoge nummers. Zelf woon ik op nummer 358 en dat vond ik al hoog, maar het is hier heel gebruikelijk dat straatnummers tot over de duizend gaan. Ook zijn ze hier heel creatief met straatnamen, de meesta straten zijn vernoemd naar andere steden, provincies, belangrijke data en belangrijke personen etcetera. Ja ja, zeer interessante info weer.
Volgend mij wordt dit echt een heel chaotisch en rommelig verhaal, maar ik schrijf maar gewoon verder. Vanaf nu ga ik weer een beetje structuur proberen aan te brengen in deze lap tekst haha.
Want de vorige keer waren we gebleven bij dat ik een keelontsteking had opgelopen. Nou dat ging opzich de zaterdag nadat ik dat verhaal uploadde wel een stuk beter. Die zaterdag heb ik dan ook niet zoveel gedaan maar dat is niet zo erg. Smiddags gingen we voor de lunch uit eten. Die avond ging Aitana een keertje niet uit, en toen hebben we s'avonds met Marcela gezellig sushi besteld en er was nog eten over van de dag ervoor. Dat aten we voor de tv, we keken 21 Blackjack (opzich best goeie film). Ik vond sushi trouwens minder lekker dan ik dacht, heel veel mensen die ik ken houden namelijk van sushi, maar zo speciaal vond ik het nou ook weer niet. 
Nou zondag was net zo spannend. Niet veel overdag gedaan, maar s'avonds gingen we naar de bioscoop in Santa Fe (de bios van Paraná schijnt slecht te zijn). Het was een heel mooi nieuw gebouw wat een soort van shoppingmall was, en er zat dus ook een bioscoop en er waren volgens mij wel negen zalen! We gingen naar 'the suicide squad' en de film was prima. Ik had m al met Manosha gezien, maar de tweede keer vond ik m leuker (komt omdat je in Argentinië bent, zei een meisje dat ook mee was). De bios werkt eigenlijk gewoon hetzelfde als in Nederland. Aitana een een vriendin aten nachos geloof ik, en ik deelde een megabak zoete popcorn met Jana en een vriendin van haar (de frisdrankbekers en popcornbakken zijn wat groter, maar das het enige verschil). Oh ja en de zaal zat ook bijna helemaal vol, dat maak ik in Nederland niet zo vaak mee. Ik vind het altijd erg leuk om naar de bios te gaan, dus dat vond ik hier ook wel leuk. Oh ja en nog een ding, na de film, echt om half twaalf, gingen we na die megabak popcorn nog gewoon even lekker avondeten in Santa Fe. Dus met een volle maag lekker laat naar bed gegaan.
Maandag ging ik weer naar school, en ook al begreep ik wederom weinig (maar af en toe wel iets meer), was het prettig om weer het huis uit te zijn. Maar die avond was ik wat minder vrolijk,. Het is hier aan de ene kant superleuk, maar aan de andere kant wil ik het gewoon met jullie delen (en dan op het moment, niet via deze blog) maar dat kan niet en ik mis jullie daardoor. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan thuis denk. Maar ja, dat wordt hopelijk vast wel beter.
Nou, dinsdagochtend was ik nog een beetje sad, maar smiddags ging het wel weer beter, vooral tijdens volleybal. 
Op woensdag gebeurde er ook niet zoveel spannends op school. Om 13:05 gingen we weer lunchen bij José Lino's ouders, en daarna ging Aitana weer naar school en ik ging bellen met tante Annette (om 15:00, als school eindigt beginnen mijn Spaans lessen, dus blijf ik meestal thuis op woensdag na de lunch). Het was erg leuk om haar weer eens gesproken te hebben (en Sammie ook eventjes heel kort), en het was fijn om even met een ervaren persoon gepraat te hebben :).
Die woensdagavond hadden we een klein feestje met het grootste deel van de klas. We waren denk ik met zn tienen, vijftienen zoiets. Oja, en we hadden een feestje omdat die donderdag weer een of andere feestdag was waardoor we niet naar school hoefden. 
Om ongeveer tien uur, half elf kwamen we daar en de barbecue was al aan. We aten asado (echt lekker) en matambre (echt heel lekker) en nog veel meer. 
We waren in de vreetschuur (ja vanaf nu ga ik dat hokje achter thuis maar gewoon zo noemen) van Paula, en toen we aankwamen bij dat huis dacht ik echt: waaaaaat. Haar vader is namelijk een erg succesvolle racer en dat huis is enorm. Ik denk zelfs dat je het wel een villa kunt noemen. Ook de achtertuin was erg groot, waar een groot zwembad en twee dikke(!) audi's stonden. En de vreetschuur was natuurlijk ook groot, met twee lange tafels en een tafeltennistafel.
Het was een leuke avond en om ongeveer twee uur snachts liepen (wow ja dit keer gingen we niet met de auto, schokkend) we naar huis.
Donderdag sliep ik lekker uit, en smiddags keken we een film. Ik had gevraagd aan een van de meisjes van volleybal of we op die donderdag wel training hadden, maar ze had het nog niet gezien dus liep ik er maar gewoon naar toen om tot de ontdekking te komen dat er inderdaad geen training was. Dus toen ging ik maar een ommetje maken, ik liep door het park en langs de rivier. Ik kwam daar op de boulevard ook nog twee meisjes van school tegen die aan het skeeleren waren daar. 
Die dag was trouwens erg bewolkt, en lichtelijk koud. Maar daar had ik geen problemen mee, om eerlijk te zijn vond ik het wel prettig (het was een beetje Nederlands herfstweer, en stiekem kan ik er wel van genieten als het frisjes en stormachtig is). Toen ik terugkwam, ging ik me douchen en daarna stelde Jana voor om een spelletje te doen. We deden 'generalis', een soort van Yatzhee. Generalis is dan ook als je vijf dezelfde stenen hebt. Het werkte wel een beetje anders, maar het was wel gezellig (en ik won drie keer achter elkaar hehehe ik ben de spelletjesmaster). Daarna at ik met Jana en Marcela medienda, en probeerde ik Jana uit te leggen hoe je een Rubikskubus moet oplossen (die had ik meegenomen voor in het vliegtuig en bleef niet onopgemerkt in mn kamer). Het was een beetje lastig uit te leggen in het Engels, en na één vlak oplossen was het wel weer genoeg. 
Die donderdagavond hadden we ook weer een AFS meeting, maar wat ik niet wist was dat het bij ons thuis was. Dus ik was met Jana tv aan het kijken in mn trainingsbroek en ongekamde hare in een staart, bellen er opeens een paar Italianen aan (en later ook de rest). We hebben veel gepraat en pizza besteld en het was erg gezellig. De Italianen (dr zitten hier drie in Paraná) kunnen echt al vet goed Spaans, en ik spreek echt maar een paar zinnen haha. Maar ja, een troost voor mij: twee van hen hebben Spaans al een paar jaar op school, en Spaans is erg vergelijkbaar met Italiaans. 
We hebben die avond vooral gepraat over al onze ervaringen en verschillen en dergelijke. 
Vrijdag was weer school en Spaanse les. Marcela's moeder had gevraagd of ik die avond met haar mee wilde naar het museum, een aantal schilderen bekijken. Tja, op zich vind ik kunst enigszins leuk maar ik ga niet een halfuur naar één schilderij staren weet je wel, maar sommige mensen zijn heel goed en natuurlijk zei ik ja. De schilderijen vielen me lichtelijk tegen (naar mijn smaak), het waren voornamelijk mensen maar dan nogal slordig en een beetje vaag geschilderd en het kleurgebruik vond ik nou ook niet echt mooi of zo - tot zover mn kunstbeschouwing. Op die avond kwam ik een meisje tegen van school uit de zesde die met haar moeder mee was, en we hebben een poosje gekletst. Toen ging ik weer met oma en haar vriendinnen mee uit eten voor pizza, en eenmaal daar kwamen we haar opnieuw tegen. Daar vroeg ze of ik zin had om een film bij haar te kijken en daar te blijven slapen. Das wel echt leuk, de mensen hier hebben echt zo'n lets become best friends instelling. 
Nou toen ging ik dus naar haar huis, en het was erg gezellig (we keken harry potter 8) en in dat huis is mijn vermoeden bevestigd: ik ben een kattenfluisteraar. Haha geintje, maar katten laten zich altijd door mij oppakken en aaien en ze komen bij me oo schoot (behalve Una, onze kat, maar das gewoon een chagrijn). Haar kat laat zich namelijk nooit aaien maar ze had geen probleem met mij en ze sprong bij me op schoot. 
Nou genoeg gezemel over katten haha.
We hadden zaterdag weer lunch bij José Lino's ouders, en het was erg gezellig en lekker (ik ga dik worden). We bestelden na de lunch ook nog ijs en het ijs hier is echt verrukkelijk, als je aardbeienijs wil zitten er stukken aardbei in en als je chocoladesigaar wil zitten er grote chocosnippers in en zo gaat het me iedere smaak (ik ga echt heel dik worden). 
Zondag was om 12 uur lunch met AFS op het strand. Nou ja, we begonnen eigenlijk pas met lunchen om twee uur, maar he het idee was dat iedereen om twaalf uur kwam. Ook kwamen er een paar afsers uit reconquista, en stad hier een paar uur vandaan.
Dit was wederom heel gezellig, en de eerste twee uur hebben we gekletst, doppinda's gegeten en met twee Italiaanse meisje deed ik een minifotoshoot, dat was echt leuk :).
We aten uiteraard weer hamburgers van de barbecue (als je lid bent van de club kan je naar het strand en dan staan er overal barbecues en picknicktafels supergezellig). 
Hierna namen we een paar foto's met de alle aanwezigen, en daarna aten we een wederom heerlijke taart (ik voel mn vetrollen al). Dus toen we rond vijf uur weer naar huis gingen, ging ik lekker een stukje hardlopen langs de rivier. Normaal heb ik echt de pest aan hardlopen, maar het is zo mooi langs de rivier en ik veel hier dus ja het moest maar. En het is gewoon prettig om iets te doen, het huis uit te zijn. 
Nou dat was weer een verslagje van twee weken, maar het is nu woensdagavond dus ik ga nog even door :) 
Ik weet niet echt of het nog interessant is, want het normale leven is nu eigenlijk wel begonnen (eigenlijk al eerder maar nu ben ik wel een stuk beter eraan gewend) en de bijzonderste dingen heb ik al eerder beschreven. Maar ik vertel gewoon nog wat dingen over mijn dagen hier of je het nou leuk vindt of niet :)
Maandag was dus gewoon weer school, en ik moest die dag van mezelf weer hardlopen en een cadeautje kopen voor Jana, want zij was dinsdag jarig. Toen ik zei dat ik een cadeautje ging kopen, zei Marcela tegen mij dat ze wel met me meekon naar het centrum, met de auto. Nou prima, dacht ik toen maar we hebben daar de rest van de avond rondgehangen omdat Marcela nooit echt haast heeft in winkels haha. Niet hardlopen dus. We gingen eerst naar de feestwinkel, en ik ben nog nooit in een Nederlandse feestwinkel geweest maar ik keek mn ogen uit. Ze hadden letterlijk alles, en voedsel werd in megaverpakkingen verkocht (daarmee bedoel ik 2 kilo chipszakken en dergelijke). Het was er wel erg druk vanwege la fiesta del disfraces (verkleedfestival) dat zondag plaatsvindt (waar ik helaas niet naar toe ga maar wat aan de ene kant ook wel goed is want):
Normaal gesproken is er voor elk feestje een zogeheten 'previa', ook wel indrinken genoemd, wat vaak van rond elf uur tot twee, drie uur is, en daarna gaan ze naar het feestje. Maar nu zijn er twee previa's: om ZES UUR S'MIDDAGS begint de 'pre-previa', waarna ze nog een previa tot twaalf uur hebben, en om twaalf uur begint het festival. Dan blijven ze daar tot zes uur en dan houden ze tot TIEN UUR S'MORGENS nog een afterparty.


HEBBEN ZE HUN VERSTAND VERLOREN. 
Echt hoe, hoe, hoe zijn ze van plan zolang te feesten ik snap er geen hout van. 
Dus ja zo erg is het niet dat ik niet ga want dan zou ik drie weken later nog steeds in m'n bed liggen. 
Maar ja, we waren gebleven bij de feestwinkel. Daar kochten we echt heel veel want we gingen een surpriseparty voor Jana houden, met al haar vriendinnen (een stuk of twaalf), maar er kwamen nog veel meer mensen. Ooms en tantes, neven en nichten, een hele andere familie met wie ons gezin heel goed bevriend is en ook nog een vriendin van Aitana die het goed met Jana kan vinden. 
En we hadden nog meer eten. Een chocoladetaart van twee verdiepingen, met dulce de leche ertussen, een dikke laag chocolade eroverheen gesmolten en daarin een hoop rode smarties gedrukt. Hallo, obesitas. We eten vandaag trouwens nog steeds van de taart want hij is heel groot.
Ook had de huishoudster echt een stuk of tachtig (wilde gok, het waren er echt supermegaveel) empanada's gemaakt (bladerdeeegbroodjes met vulling) en ze waren echt megalekker.
Uiteraard lag ik die avond ook weer na enen in bed. Die ochtend (op woensdag)daarna ging ik met meneer Schrijver en de klas Skypen. Lekker met mn ochtendkop geprojecteerd op de beemer voor dertig mensen, nou dat is leuk. Nee grapje, het was wel grappig om met ze Skypen ook al duurde het nogal kort. Verder gebeurde er eigenlijk niet zoveel speciaals die dag.
Donderdag was weer school, en wederom deed ik niet veel. Ik heb een hele Spaanse aardrijkskundetekst overgeschreven zodat ik die thuis kan vertalen en kan leren, en verder deden we weinig. Er waren een aantal presentaties voor sciencia del tierra (als ik het goed schrijf) over verschillende klimaten en landschappen. De laatste les werd besteed aan film kijken.
Vandaag is het vrijdag (ik weet dat ik al eerder zei dat het vandaag woensdag is maar toen stopte ik met schrijven dus het is weer even vrijdag oke) en we zijn weer eens vrij van school, vanwege de fiesta del disfraces. Ik had vandaag volleybaltraining (normaal kan ik niet naar die van vrijdag komen omdat ik Spaans lessen heb maar vandaag gingen we eerder (11:30-13:00) en had ik geen Spaans les), en we lunchten bij José Lino's ouders. Nou daar bleven we lekker lang hangen (tot ongeveer half vijf) en daarna gingen we door naar de quinta, waar ik nu aan het schrijven ben. Ik heb dus niet meer zoveel te vertellen, dus... Ja, dat was het dan wel weer, een lekker rommelig verlsag van drie weken. Deze is een beetje chaotisch aangezien in deze drie weken nogal veel ups en downs waren, maar op het moment heb ik mn leven hier wel een beetje opgebouwd. 
Toedeledoki :)
Oh ja ik zal trouwens de foto's er snel op zetten, en ik ga ook nog eens het dansfilmpje proberen te uploaden (dan zie je ook waarom ik niet mee deed haha)